بررسی ارتباط بین هوش هیجانی با درگیری شغلی در پرستاران بالینی

مقدمه: هوش هیجانی یکی ازعوامل موفقیت در محیط‌های آموزشی، حرفه‌ای و روابط اجتماعی است. که با رشد و پرورش آن آثار مطلوبی بر جنبه‌های فردی و میان فردی و عملکرد افراد خواهد داشت. یکی از آثار مثبت آن رشد شخصی و درگیری شغلی مثبت افراد در سازمان‌ها است. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هوش هیجانی با درگیری شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان‌های شهر جیرفت انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی- تحلیلی به روش تمام شماری بر روی 180 نفر از پرستاران بخش‌های مختلف بیمارستان‌های شهر جیرفت در سال 1391 انجام شد. برای سنجش میزان هوش هیجانی از پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی بار- آن (EQ-i) استفاده شد همچنین برای سنجش درگیری شغلی از پرسشنامه استاندارد بین المللی10 ماده‌ای درگیری شغلی کانونگو استفاده شد. روایی و پایایی هر دو پرسشنامه توسط پژوهشگر سنجیده شد و برای پرسشنامه هوش هیجانی و درگیری شغلی به ترتیب 872/0 و 813/0 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌های از نرم افزار آماری 17 Spss و آزمون‌های آماری تی تست، آنوا و رگرسیون استفاده شد. یافته‌ها: 1/81 درصد نمونه‌ها را زن تشکیل داد. میانگین سنی و میانگین سابقه کار نمونه‌ها به ترتیب شامل: 18/8 ± 6/35 و76/8 ± 26 سال بود. میانگین نمرات هوش هیجانی و درگیری شغلی به ترتیب 63/33 ± 64/313 و 39/13 ± 81/40 بود. آزمون آماری همبستگی پیرسون رابطه مستقیمی (034/0) بین هوش هیجانی و درگیری شغلی را نشان داد. بر اساس آزمون آماری رگرسیون گام به گام، 6/9 درصد از تغییرات درگیری شغلی مربوط به زیر مؤلفه‌های هوش هیجانی می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج نهایی نشان داد که بین هوش هیجانی و درگیری شغلی ارتباط مستقیمی وجود دارد، لذا با برنامه‌ریزی همه جانبه در زمینه رشد و پرورش هوش هیجانی در پرسنل پرستاری می‌تواند به رشد شخصی و شغلی آنها منجر شده و این موجب افزایش بهره‌وری پرستاران و رضایت هرچه بیشتر بیماران و در نهایت ارتقاء سطح سلامت جامعه می‌گردد.